Harkarvy nodigde Amerikaanse (gast)choreografen uit om de (hoofdzakelijk) klassiek geschoolde dansers meer moderne technieken bij te brengen. In een mum van tijd werd het repertoire uitgebreid met moderne choreografieën van onder andere Anna Sokolow, Glen Tetley en John Butler. Harkarvy zelf schuwde de combinatie van klassiek en modern niet. Zowel in zijn balletten, als in zijn lessen zocht hij een balans tussen deze ogenschijnlijke tegenpolen.

“In een programma van vier balletten had je vier verschillende stijlen. Je zag Alexandra Radius op balletschoenen in het eerste ballet, op spitzen in het tweede, op blote voeten in het derde en op gymschoenen in het vierde.”¹    – Gérard Lemaître

^{1 Versteeg 1987 p.49}